De komst van een windpark in Eemshaven-West waar prototypes van turbines op zee worden getest, is definitief van de baan. De provincie houdt niet langer vast aan de inrichting van een dergelijk windpark.
Het testpark was bedoeld om de ontwikkeling van windenergie op zee te stimuleren en de positie van de Eemshaven op het gebied van offshore windenergie te versterken. Sinds de aanwijzing van het gebied zijn enkele gesprekken gevoerd met producenten van windmolens. Dat leidde niet tot concrete projecten, aldus de provincie.
Volgens gedeputeerde Nienke Homan heeft offshore windenergie een enorme vlucht genomen. ,,De techniek is enorm verbeterd. Het is sneller gegaan dan verwacht. De noodzaak voor het bieden van ruimte voor testturbines is niet langer aanwezig.’’ Homan zegt dat de ruimte gebruikt kan worden door initiatiefnemers met een ander windplan.
Juridisch gevecht om grondposities
Tegelijkertijd lijkt in een ander deel van Eemshaven-West een doorbraak te zijn in een diepgravend conflict tussen de energieconcerns Vattenfall (ex-Nuon) en Innogy (voorheen RWE). Beide bedrijven waren in Eemshaven-West verwikkeld in een juridisch gevecht om grondposities.
Een deel van de beoogde turbines van Vattenfall zou te dicht op een bestaand windpark van Innogy komen te staan, waardoor veel wind werd afgevangen. Dat zou ten koste gaan van de opbrengst.
Ook grondeigenaren roerden zich. Een deel van hen wilde de overstap maken van toen nog RWE naar Nuon. RWE hield ze aan hun contractuele verplichtingen. Homan zegt dat de twee energieconcerns de strijdbijl hebben begraven.
Ze zijn overeengekomen dat Vattenfall een nieuwe windpark aanlegt in het westelijk deel van de polder. Of Innogy het oostelijk deel voor zijn rekening neemt, is afwachten. ,,Daarover is nog geen besluit genomen’’, aldus Homan.
Provincie verantwoordelijk voor goede procedure
Omdat het windpark van Vattenfall een opgesteld vermogen van minder dan 100 megawatt heeft, is de provincie en niet het rijk verantwoordelijk voor een goede procedure. Het bedrijf dat de mogelijkheid heeft om een park te bouwen van 44 tot 90 megwatt, heeft toegezegd met de mensen in de omgeving te praten over compensatie of deelname aan het windproject.
Dat kan gaan over een jaarlijkse bijdrage van 1050 euro per megawatt in een gebiedsfonds of het beschikbaar stellen van dorpsmolens.
Er kan ook worden gepraat over een ‘burenbijdrage’ van de grondeigenaren die zich verenigd hebben in Stichting Eemswind aan omwonenden binnen een straal van 1500 meter van het windpark. Stichting Eemswind krijgt de mogelijkheid om twee tot drie windmolens te verwerven.
Bron: DvhN.nl
