We zitten (weer) in een soort van lockdown. Minder naar anderen toe, meer tijd voor dichtbij. Ik zit op mijn kantoor, meerdere schermen voor mij, camera op mij gericht. Klaar voor virtuele sessies. Hoe anders dan samen met je deelnemers in een zaal, interactief, zien, voelen, doen. De digitale werkdag zit erop en dan volgt het onvermijdelijke tijdverdrijf thuis: een lang uitgestelde kast opruimen. En daar zag ik een schriftje van mijn dochter, groep 4. Alweer 14 jaar geleden dacht ik met een meewarige glimlach op mijn gezicht. Wat opviel was de tekening over een liedje wat ze op school heeft geleerd. Heb je wel gehoord van de zevensprong? In de tekening waren zeven stappen getekend, niet in een rechte lijn maar organisch verspringend. En aan het eind de apotheose: ze kan dansen!
Terugdenkend aan deze mooie tijd in ons leven, voerden fijne herinneringen de boventoon. Schril in contrast met wat wij we nu meemaken. Als startende student op de universiteit colleges en werkgroepen alleen online. Verplichte social distance naar medestudenten en docenten. Hoe anders verloopt de start van haar studentenleven waar ze zo naar uitkeek. Gelukkig heeft ze een goede basis om op terug te vallen. Het warme bad van de Vrijeschool waar ze vriendschappen voor het leven heeft opgebouwd en veel heeft geleerd over respectvol omgaan met je medemens en het belang van een duurzaam leefmilieu. Waardevolle inzichten die ze nu hard nodig heeft om de Covid- maatregelen te begrijpen en te respecteren.
De kast met tastbare herinneringen is inmiddels opgeruimd en ik zit op mijn werkplek na te denken over wat er in die kast ligt dat bruikbaar is in de weerbarstige werkelijkheid. Wat kan je doen om in deze tijd de focus op plezier, op morgen, op een zonnige toekomst te houden.
En het is simpel, ik had het gewoon in handen: ik wil dansen!
De zevensprong
Voor elke verbetering (je mag gerust ook lezen: mindshift in corona-tijd) die je wilt aanpakken, moet je bedenken wie je erbij wilt betrekken. Nodig mensen in je directe omgeving uit om met je mee te denken over de aanpak van die verbetering.
En dat is één!
Stel vast hoe betrokken jij je voelt bij het verbeterpunt c.q. de vernieuwing. Dit is een belangrijke stap om je intrinsieke motivatie voor de verbetering te bewerkstelligen.
En dat is twéé!
Denk na over factoren die de stap naar DOEN zullen beïnvloeden, de zogenaamde bevorderende (kansen) en belemmerende factoren (obstakels). Bedenk acties hoe je de kansen als motivator kan inzetten en bedenk acties om obstakels te verkleinen of te voorkomen. En als obstakels onoverkoombaar zijn, kan je besluiten om het verbeterpunt later of zelfs niet op te pakken.
En dat is drie!
Formuleer je doel SMART, het helpt om je te committeren om het doel te bereiken. Het gaat dus om eigenaarschap en verantwoordelijkheid nemen.
En dat is vier!
Aan de slag, DOEN!
En dat is vijf!
Heerlijk om lekker bezig te zijn en met een helder doel voor ogen. Houd goed in de gaten welke acties je je hebt voorgenomen en de planning. Kies een moment voor reflectie, bijvoorbeeld na 6 weken om te evalueren. Dit is nodig voor een duurzame implementatie van je verbetering. Schroom niet om je plan bij te stellen met nieuwe acties. Er kunnen andere obstakels op je pad zijn gekomen en er zijn altijd nieuwe kansen te zien.
En dat zes!
De kwaliteitscirkel van je verbetering is rond. Nodig dezelfde mensen uit die met je meedachten over de verbetering en analyseer samen wat je hebt bereikt. Voor hen is het verschil beter zichtbaar dan voor jou. Jouw beeld is beïnvloed door het doorlopen van de stappen. Jij hebt geleerd wat nodig is om te kunnen dansen. Zij zien dat je weer kan dansen! Dat maakt jou en je omgeving blij!
En dat is zeven!
Dansen is héérlijk. Mag ik je de weg wijzen naar jouw onvergetelijke dans?
